uniki

Wyże i niże
Odwilż i mrozy
A ja ni jednej łzy nie mogę wydusić
Czytam dramaty
Oglądam filmy grozy
Nijak do płaczu nie mogę się zmusić
Ciasnota i pustka
Cisza i krzyki
A ja coraz słabiej cokolwiek odczuwam
Nie chcę do ludzi
Robię uniki
Oswoiłam samotność i już nie fruwam


szybcia

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2012-01-23 13:09
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < szybcia > < wiersze >
kazap57 | 2012-01-23 22:33 |
uniki będą do pewnego momentu skuteczne, ale nadejdzie kiedyś taki dzień ze staną się zupełnie bezsensowne
Sarnek | 2012-01-23 20:25 |
Unikaj tego wszystkiego co robisz a ptak nielot pofrunie
bezimienna | 2012-01-23 20:02 |
Pofruniesz jeszcze daleko a samotność zostawisz za sobą:)
Ewa_Krzywa | 2012-01-23 17:43 |
"Oswoiłam samotność i już nie fruwam"...piekne;)5*
jaskolka | 2012-01-23 13:18 |
ten stan nie jest mi obcy,tylko...że ja do ludzi chcę!,pozdrawiam
szmaragd | 2012-01-23 13:15 |
bratnia dusza jest ci potrzebna :)samotnym źle być
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się