Pożegnanie z babcią

wnuczka

Babciu odeszłaś i już nie powrócisz

babcia

Wnusiu czemu się smucisz?

Dostałam od świata, co dostać miałam,

Wiesz przecież, że na śmierć czekałam,

Wszak każdy człowiek w ziemi będzie pogrzebany,

Taki los nam wszystkim jest dany,

Po mnie pozostała tylko urna z prochami,

Lecz silniejsza jest teraz więź między nami

narrator

Babcia pragnęła swoją wnuczkę pocieszyć,

By znów mogła życiem się cieszyć,

By znów uśmiech zagościł na jej stroskanej twarzy,

By dążyła do tego, o czym marzy,

babcia

Wnusiu nie żyj wciąż przeszłymi wydarzeniami,

Zajmij się swoimi najskrytszymi marzeniami,

Pamiętaj przed Tobą daleka, nieznana droga

wnuczka

Ogarnia mnie wielka trwoga,

Nie wiem ,którą ścieżką podążyć,

By za światem nadążyć,

babcia

Podążaj szlakami dobrze Ci znanymi,

Byś nie spotkała się z ludźmi podłymi,

Wiedz,że kiedyś i ty zamieszkasz po tamtej stronie,

A teraz złóż swoje dłonie,

Odmów modlitwę za moją skruszoną dusze,

Żegnaj ja już iść muszę,

narrator

Babcia odeszła i już nie powróci,

A wnuczka wciąż się smuci,

Uprosiła ,więc Mszę Świętą w kościele,

W intencji babci w przyszłą niedzielę.