nie mogę oddychać czasem ból ściska jak obręcz rozsądek umyka słowa tracą znaczenie zostaje tylko serce ono nie rozumie łzy płyną żłobią rany zostawiają ślady jak pięknie udawać potrafię w środku płacz a ja się śmieję w środku otępienie a ja się śmieję w środku rozpacz a ja się śmieję...
Kucyk
