Idąc w stronę śmierci
Coraz bliżej
Rysujemy obrazy dnia
Coraz szybciej
Nie dodajemy już barw
Jak dawniej
Zapominamy kim jesteśmy
Naprawdę
W idealnym systemie
Dostrzegamy uchybienia
W idealnym świecie
Odnajdujemy zło
W idealnym życiu
Zaznajemy smutek
Kolorowe rysunki dzieciństwa
Stały się szarymi gryzmołami
A gdyby tak się zatrzymać
Dokończyć obrazek
Domalować szczegóły
Dodać koloru
Pozwolić ręce prowadzić
To co dusza czuje
A gdy ostatnią kreskę nakreślisz
Śmierć podejdzie
Położy rękę na ramieniu
Gestem pokaże, iż pora wyruszać
Ty wtedy ze spokojem powiesz
Prowadź! Tu skończyłem.
Koniec dobry, ale przed nim trochę monotonii i przegadane. Być może to dlatego, że dla mojej osoby rysunki z dzieciństwa będą zawsze tymi najbardziej kolorowymi. pozdrawiam
