nie umiem zasnąć

jestem wściekła nie umiem zasnąć,
złość gasi jasność umysłu.
wypalam stosy papierosów.
do moich uszy dochodzą głosy z ulicy,
przejeżdżający samochód,
pochód młodzieży.
co oni robią o tej porze na dworze?

latarnia rzuca pomarańczowe światło na szare mury...
w mojej głowie krążą dziwne bzdury,
drążą długie tunele,
po moim ciele przeszedł gwałtowny dreszcz...

wiatr agresywnie porusza firanką.
jestem fanką nocy,
uwielbiam zostawać z nią sam na sam
w cztery oczy.
jest dziwnie cicho...
oh, zapomniałam, że wszyscy tak słodko śpią...

noc jest moją wierną słuchaczka,
ukochaną przyjaciółką,
powierniczką,
gładką taflą jeziora,
w której odbija się wszystko co zdoła ogarnąć...

z gardła próbuje wydobyć się
przeraźliwy krzyk,
lecz w mig muszę go stłumić,
żeby domowników nie obudzić.

spoglądam przez okno,
widzę szarą niewyraźną postać,
która stara się sprostać zawahaniom równowagi,
bawi mnie jej stan,
zniknęła w ciemnościach...

kocham noc,
kocham jej wyrazistość,
uwielbiam gdy mnie przytula,
otula swoim płaszczem,
kocham gdy głaszcze moje powieki,

przy niej zapominam jak długa jest godzina...
odpalam kolejnego papierosa,
z ust i nosa powoli wypływa dym...
nikotyna zabija mnie,
a ja...zgubiłam rym...

popielniczka wypełniona
po brzegi popiołem,
falujący dym tworzy różne kształty,
gdybym tylko miała siłę, żeby rzucić
to świństwo...

wyłączam telefon,
nie ma mnie dla nikogo,
teraz ścigam się z nocą,
która z nas będzie pierwsza na mecie?
dźwigam ciemność,

znowu patrze prze okno.
czemu wszędzie jest mokro?
czemu ludzie mokną?
przecież nie pada deszcz.
oni płaczą??
noc się zmienia,
kto nocy nie docenia,
nie zazna radości za dnia...