Chwila refleksji

Przenikają nas cienie umarłych
otaczają nas bliskie twarze
wśród opadłych pożółkłych liści
zapalimy cmentarne lichtarze.

niech rozjaśnią im mroki wieczne
dając duszom światło wiekuiste
niech popłynie chwila zadumy
poprzez smutne cmentarze mgliste.

I tą smutną chwilę refleksji
przerwie nagle dźwięczne dzwonu bicie
który każdym uderzeniem mówi
jak się rodzi i przemija życie.

Tu spoczęli po trudach życia
nasi zwykli ziemscy tułacze
tutaj leżą prochy naszych synów
nad którymi cicho matka płacze.

Czemu Panie czemu tak szybko
w sercu tylko do Boga krzyczę
nasze życie spala się jak świeca
i wygasa jak cmentarne znicze.

Henryk Siwakowsk

Henk