Przeszyta

Chłód, jaki odwiedza
w chwili śmierci serca
aż parzy,
topi się wszystko.
Oddechy, łapczywie łapane
nie dają przyjemności
bolą,
rozstanie z niczym nie przychodzi łatwo.

Wiele razy ginąc
chce się żyć,

kochać,

poza tym wszystkim,
sam na sam
przed lustrem,
twarzą do odbicia
a tyłem do słońca
słowa same wyglądają z oczu,
mrożąc krew
i wypalając resztki godności na licach.

rozmowa nie ma sensu
-ktoś ukradł chusteczki-

Wypada ostatni raz
głową do góry spojrzeć w niebo.

Ccclaudia