Samotność wśród bliskich

Gdy stajesz się kimś nie wartym już nic,
ciemnieje dzień, zamienia się w mrok,
wiesz już jak mało istotny jest byt,
boisz się stawiać krok, nie widzisz rąk
które tak niedawno służyły twym troskom,
wręcz namacalna więź, której już nie możesz dotknąć
wraz z biegiem wskazówek zanika pewność,
poznajesz wartość słów, więc nic nie mówisz,
nie pierwszy raz zatarta jedność,
nie ufasz, zostajesz sam, myśli gubisz
szeptem żegnasz tych co zawiedli,
choć tak naprawdę mógłbyś wybaczyć,
z twarzą pokerzysty jednak gdzieś w głębi,
dobrze wiesz, że ciężko jest tracić,
nie pierwszy raz - myślisz, i nie ostatni
nadzieję masz, że czas przyszłość odmieni,
spójrz z góry, spróbuj dostrzec jak bardzo są stratni,
przyjaciele, którzy nie potrafią docenić.

censure