przy brzegu wzdęte pępki bąbli kolejno brzemienne fetorem nieświeży wapor je wyoblił pękają smutkiem con dolore rzęsami otoczone gałki wytrzeszczem zmąciły harmonię jak kac po wypiciu gorzałki rozpryskiem swoich łez skończone w rozpadzie płaz bezogonowy co chciał zawładnąć kamieniami niknie zimny cynobrowy z zasuszanymi brodawkami a ciszą szumi wiatr nad stawem woda prostuje swoją taflę oczyszcza brud natury prawem wyrzuca zaplatany w raflę Ewa Krzywka
Ewa_Krzywa
