Mania

melodia skrzy siÄ™ w uszach
mocniej niż co dzień
spuchnięte oczy
jak pęknięta duma
popadają w ciemność

w osobistej ciszy
gra muzyka

opuszczone powieki
zostawiły ten świat
błądzą

drgania ściśniętych zębów
przedzierają się przez całe ciało
wiercąc chwałę
dla wszystkich chorych umysłowo
oni słuchają
słuchają
oni lubią słuchać

na zastrzyki sprężonej siły
nie ma już miejsca
wszystko przekute
a tabletki garściami wychodzą
z gardeł
nie mieści się nic
co może pomóc

głowa eksploduje
przez te akordy
wszystko przez
nie mieści się nic
co może pomóc

realność jest
nie do rozpoznania
krzyknij jeśli masz pewność

moje włosy się nie jeżą
płoną

krzyczÄ™!
nie wrzeszcz!
drzesz siÄ™ jak poparzona!

moje włosy się nie jeżą
płoną

zaciskajÄ…c kciuki
i wystawiajÄ…c uszy
otwieram
oczy
już po przerwie

Ccclaudia