Samotny człowiek przez drogę szedł
pustka w sercu
w oczach łzy..
wolał siebie niż..
bliscy stali się nie ważni
w jednej chwili stracił wszystko
tylko wiatr z nim pozostał
tak samo samotny jak on..
zrozumiał..
lecz za późno było
jego imię zapomniane..
skończył żywot w samotności
teraz martwi mu rodziną
a te życie zwykłą kpiną
