Ucisk w piersiach - 54

Dmie wiatr swój oddech w chmury.
Po czterech krańcach świata trąca nimi.
Oceany wysysa istnień błogich.
Parska i łzami zalewa znowu.
Gdy nasz rozsądek znikł,
gdzie rozum, legendą owiany.
A nuż, może jeszcze tętni w nim życie,
szamota się i siłą rozpiera.
Lecz słabnie zduszony oddech,
powoli życie w nim zamiera.

Napisałem; dnia 8 lutego 1998 roku, Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: http:www.youtube.comwatch?v=wn1-LLDxBJI


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333