Zimne noże rzucane ręką sumienia Rozdzierają jak stare płótno Pysznej pewności ułudny parawan Z pokorą poddaję się konaniu Pozwalam części mnie boleśnie umrzeć Czuję ciepło światła Czekam aż ostatnia szczera myśl usunie z oka cień Kiedy znów do prawdy, do siebie się zbliżę
