Dla ludzi prawdziwie kochających..

Dla ludzi prawdziwie kochających..
W zgiełku trudów życia zawsze znaleźć można małą iskierkę nadziei, która pomoże przetrwać ciężki czas. W tej opowieści jest nią pewne serce, rozpalone tak ogromną miłością że chyba bardziej się nie da.
Z pozoru nieśmiałe a zarazem obdarzone nicią przeogromnej walki o to co najważniejsze w życiu. Bo dla tego serca właśnie najważniejsza była miłość prawdziwa. Mimo swojej małości potrafiło upchać w sobie i te dobre i te złe chwile.

Czekając na spełnienie i jak zawsze powtarzała ‘’Miłość która nigdy nie nadejdzie’’ robiła swoje. To co potrzebne i to co musiała.
Bo nie każdy rodził się w domu o suto zastawionym stole, choć jej nigdy nie dawło to szczęścia, nie było potrzebne. Skromność a zarazem małość była dla niej satysfakcjonująca, potrzebna i godna. Jak tlen który daje możliwość funkcjonowania na tym świecie…

czorno