Odbicie smutnej twarzy Na szybie drzwi wyjściowych Głos sumienia wewnątrz narasta Opuścić siebie zasada każe Obłudnym gestem, wyciętym na masce uśmiechem Do nieszczerej zabawy zaprasza Nieprzyjemny obowiązek czeka na swe spełnienie Myśl o powrocie w kącie oka przyświeca Dla zwyczaju dusza jak ślimak się chowa
