porzuć dziewczę diable smutki żywot na to nazbyt krótki. Porzuć dąsy, złam zasady toż na miłość nie ma rady porzuć tedy smutki diable oddaj mi się, teraz, nagle bo mi majem w duszy śpiewa choć jesienią łkają drzewa bo masz oczy tak prześliczne bo co czuję tak liryczne więc się nie daj prosić dalej choć nadzieję w serce nalej - cóż, najwyraźniej poeta oblany zimną wodą zaczyna wierszoklecić-ale nadal szczerze
