daleko jest świecy do znicza mnie dalej do Mickiewicza nie liczę na poklask fanfary ze strofą się biorąc za bary stalówka kołyską jest duszy co myśli swym grotem ukruszy po skroniach atrament wciąż spływa raz ciemny raz bledszy tak bywa być może z czasem się ziści położyć strofy na miśni
MarkTom
