Postulat jedenasty - Sposobem na Jedność - 88

Postulat jedenasty - Sposobem na Jedność; jest Prawda - 88

Teraz nie mogę się pogrążyć,
w przeszłych błędach Mego Istnienia.
Nie mogę myśleć jak je próbować
naprawiać, bo to przyszłość jest.
Tomów tym wierszy nie mogę pisać.
Cóż zrobić, jeśli nawet nie mogę.
Się zapytać co mam robić? Bo kogo!
A jednak jest taka Istota Mi bliska,
co obok Mnie w Miłości zawisła.
Się patrzy teraz na Mnie i bada
jak się zachowam, co w Sercu Mam.
A ja się o pomoc do Niej zwrócę
i do Boga; który jest wszystkim
w Moim życiu i wątłej posturze.
„Z popiołu wstałeś i w popiół się obrócisz”,
lecz dusza po Tobie pozostanie.
Tak brzmieć powinno cmentarne pożegnanie.
W oddali i blisko, na złość i przekór,
Swoim nałogom, myślowym zachcianką.
Pozostanę tu i teraz, by stać się Miłością,
aby złu dziś zaprotestować ktoś mógł.
Poświęcę życia Swego cały czas,
Na zrozumienie podstaw szczęścia.
Zniosę ból, którym jestem; cierpienie,
które Mi pozostało; w Miłość
z Boską pomocą przemienię - Teraz!
Bo nie każdy o Mnie może dobre
słowa zawsze mówić i myśleć.
Uszanuję zniewagi jako świętą
Prawdę, bo każdy człowiek Ma Wolną Wolę.
Zasłużyłem czy też nie?
Ciszy i Pokoju w Sercach Ludzkich pragnę.

„Jesteśmy zaprawdę jak zbłąkane owieczki na pastwisku”. Nasz Pasterzu; Zmiłuj się nad Nami.

Napisałem; od godziny 19-45 – 20-05, dnia 2 listopada 1998 roku, Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333