Atrofia

... i niebo będzie pachniało
watą cukrową
już zawsze...

w zakamarki wszechświata
schowam
szepty niedoskonałości

anomalią

zwiędnę
dźwiękiem się stanę


Magdis

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2012-11-21 21:59
Komentarz autora: ...
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Magdis > wiersze >
Szymon22 | 2013-02-04 19:27 |
Przepiękny wiersz, pamiętam jak go czytałem pierwszy raz to zrobił na mnie duże wrażenie i teraz jak kolejny raz wracam do tego wiersza zauroczył mnie dokładnie tak samo :)
ghost_dog | 2012-11-25 10:34 |
Wiele słów piętrzy się w umyśle by opisać uczucia jakie ten wiersz wywołuje, ale może to nie ważne...nic nie jest ważne... Piękny...
Magdis | 2012-11-23 09:52 |
Dobre pytanie Sarnek. Moja atrofia pożera mnie od środka, jak to się skończy, tego jeszcze nie wiem.
Sarnek | 2012-11-22 22:21 |
Czy całkowita atrofia jest możliwa?
Magdis | 2012-11-22 21:57 |
Mogę się tylko uśmiechnąć:) Itmmelin, chyba nic już nie powiem więcej, chyba nie muszę... ewita, dziękuję Ci pięknie za komentarz i za wiadomość.
Ziela | 2012-11-22 15:47 |
Ciekawa forma 5=.
ewita | 2012-11-22 09:21 |
czytam i czytam...jestem zaczarowana..
Irmmelin | 2012-11-22 04:37 |
Czuć ten Twój ból łkającej duszy..
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się