Czasami...

Cza­sa­mi gu­bię się specjalnie
w la­bi­ryn­cie uliczek miasta
by nic nie musieć

Ich aro­mat wa­bi sukienki
ma­lo­wa­ne w ko­lo­ry lata
fur­ko­tem wiat­ru radosne

Toczą dys­pu­ty stu­ko­ty obcasów
sym­fo­nią ka­mien­nych dźwięków
roz­wiązują re­busy ścieżek

A dzień le­ni­wie się przeciąga
w słońcach zaklętych oknami
i odkłada spra­wy na jutro

Jeszcze czekam

Zachłan­nie upycham w pamięci
jak głod­ny co bochen chleba
dos­tał znienacka

Cza­sa­mi gu­bię się specjalnie
i nie wys­tar­czy jed­no dno
na to

By się odnaleźć



25.08.2012.

Gaia