Piegi

Wygładzam jak suk­nie
pog­niecione czasem
Two­je dłonie

i bolą

te piegi słońca nie głodne
i spoj­rze­nia do wczoraj
błęda­mi bez­radne

milczę

a życia sieć wciąż tłoczy
i miaro­wo pul­sując
gra ze mną

o Ciebie Mamo

Gaia