Myślicielu; zauważ Istnienie - 103

Myślicielu; zauważ Istnienie Miłości w Sobie i Innych, którego zbyt usilnie szukasz w dalekich przestworzach - 103

Od początku do końca się wije
przeszłość z przyszłością; uwzględniając,
iż ukierunkowanie się nie zmieni,
bo wtedy polaryzacja minusem wewnątrz,
a plusem powłoka, a język to zawiły.
Czyż wtem zło w dobro, a uśmiech w płacz
nie przemienimy, na pożytek złych,
których tak w prawdzie nie ma,
My Ich jedynie takimi widzimy.
Czyż zmieni się kiedykolwiek Nasza
perspektywistyczna tolerancja niedoskonałości?
Jakie następstwa będzie niósł ze sobą
wątłej Mej Myśli początek w Twym Umyśle?
Kiedy z Brzegu Morza spojrzysz na Ocean,
taflą On nieskończoną jest Jedynie płaską.
Wzbijając Swój poziom wzwyż, w górę;
nabiera kształtów macierzysta Planeta Ziemia.
Truj wymiar ukazuje Swój i Trzeci
świadomości poziom, do którego dorośliśmy.
Lecz Jesteśmy u stóp Tych, którym
nie dorastamy do kolan, bo Oni widzą
poziom czwarty i piąty. Nie mówiąc
szóstym i siódmym, i tak w nieskończoność.
Wszakże nie bójmy się tych, którzy Swym
wzrokiem obejmują więcej niż trzy
wymiary materialistycznych Naszych wcieleń.
Nie nazbyt to surowością zionie,
że nie ujrzymy na Swą zachciankę
wyższości Naszą Duszą radującą Blaskiem
Miłości Ogarniającą wszelkie Istnienie.
Chcesz to zobaczyć? Dorośnij!!!
Nikt Cię nie powstrzymuje,
przeciwnie, okazji ku temu jest coraz więcej.

Nikt nie jest zbyt prymitywny, aby spróbować Swą Myślą ogarnąć Wieczności Bezkres i Boskiej Miłości Obłok, w Którym bytujemy.

Napisałem, godzina od 16-30 do 17-00, dnia 13 stycznia 1999 roku; Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333