Bezradne chwile...

Są ta­kie chwi­le
gdy puchnie zdzi­wienie
a py­tania jak niewola

Mar­szczą się brwi
i myśla­mi
zag­ry­zasz ko­lejną kawę

cze­kasz a z tobą niepokój
bo może wcale
może jed­nak nie teraz

tyl­ko za chwilę
która mija

ni­by po­woli płynie
nieskończenie
za długo

aż nag­le wy­bija godzi­na
nie twoja
w ko­lorze zam­kniętych oczu

os­tatnia dla kogoś


23.11.2012.

Gaia