Choć wciąż wokół życia krąży Zrezygnowany jest ten blady pan Nie posiada nic Poza śladem buta na swym ciele Patrząc na nas już nic nie widzi Co dawałoby jakąkolwiek nadzieję Wstaje, chcąc się w swym smutku dobić Marzy, by się w oceanie spokojnym utopić
