Jak wywrócony chrabąszcz Pewny, że stąpam po wysokim niebie Szybko przebierałem z radości nogami Grzejąc się w jej promieniu Z oszołomienia dla niej zaryzykowałem Lecz samotne echo mojego śpiewu Było wszystkim, co usłyszałem Został bezbronny robak w dolinie, w cieniu
