Tra la la polelum

Tyle się dobrych rzeczy
wokół nas dzieje,
a my ciągle,
tracąc dużo czasu,
borykamy się z sobą.

To jest niepokojące
i lekko napawa trwogą.

Czas przecież nie czeka
i nie pyta grzecznie:
Jesteś gotowa?
Czy możemy zacząć?

Czas pędzi cwałem,
a ty z nim razem
i życie także ubywa.

Borykanie z sobą
niesie mierne żniwa.

Skąd się to bierze,
że ludzka natura,
tak się paskudnie
zapuszcza w labirynt?

Przecież to wszystko,
co się szczęściem zwie,
jest razem z nami,
z ludzkimi ślepcami.

My stale te szare
komórki męczymy
ciągle się łudząc,
że coś wymyślimy:

EUREKĘ lub
SZCZĘŚCIA APOGEUM

Kuku na muniu,
tra la la polelum!

jaskolka