Nie wiem już kim jestem

Jestem już zmęczona
Określenie siebie jest wyczerpujące
A mi się już nie chce
Więc padam twarzą w żwir
Czuję zimną ziemie
I nic mi do tego
Gdzie jesteś i co robisz
Po prostu chcę tak leżeć
Pod wiatrową kołdrą
Aż słońce zaśnie i zostaną gwiazdy
Bo tylko noc jest bliska mej duszy
Spokojna i samotna przepełniona ciszą
Prawie jak ocean przed sztormem
Zostanę tak na wieczność
Bo nie wiem już kim jestem


jessika

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2013-01-06 16:20
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < jessika > < wiersze >
AngelEole | 2013-01-06 19:17 |
Podoba mi sie motyw leżenia twarzą w żwirze. Bardzo ciekawie oddaje stan o którym piszasz.
Anubis | 2013-01-06 18:38 |
Radzę pisać mniej ale w lepszej jakości.
roman | 2013-01-06 16:37 |
To przejdzie. Pełen bólu wiersz,5*
ewita | 2013-01-06 16:30 |
jesteś sobą ...czy będziesz samotna ...to Twój wybór ...na razie tak Ci lepiej ...wkrótce zapragniesz świata i ludzi...pozdrawiam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się