XLS

Wznosiłam się
jak smuga czarnego dymu
zostawiając świat i życie
głęboko pod stopami

otoczona wibrującą
mantrą kosmosu
obserwowałam w milczeniu
Ziemię


w otchłani nie słychać
naszych krzyków





opadłam
a moje serce nadal
wybijało rytm
wszechświata


Xii

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2013-02-12 22:31
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Xii > wiersze >
Magdis | 2013-08-17 19:18 |
Tak unieść się choć na chwilę i spojrzeć na wszystko z perspektywy i odległości... cudeńko!
Conte | 2013-03-10 15:28 |
To dar widzieć tak daleko ,piękny wiersz
Michal76 | 2013-02-13 13:13 |
Prawdziwie wolne serce stoi nad światem, bije wiecznym rytmem... wspaniały wiersz.
kazap57 | 2013-02-13 11:09 |
w otchłani nie słychać naszych krzyków - refleksje i przestrzeń
Xii | 2013-02-13 10:30 |
Ta myśl zawsze mnie uspokaja w momencie, gdy za bardzo tonę w otaczającym mnie świecie. Ona pozwala dojrzeć co ma prawdziwą wartość,a co jest tylko pokryte złotą farbką. Ewito, wiem,że kilka moich wierszy może odstraszać,ale cieszę się,że znalazłaś wśród nich coś dla siebie! Pozdrawiam Was obie!
ewita | 2013-02-13 09:03 |
znowu podziwiam...jesteśmy cząstką wszechświata..pięknie opisałaś wrażenia z kosmosu ..tak też sobie je wyobrażałam..teraz już szukam Twoich wierszy
Lethien | 2013-02-13 01:12 |
I po tych słowach chciałabym wznieść się również ... w górze rzeczywiście nic nie słyszę. Piękne.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się