Wyciągam wysoko dłonie
Starając się uchwycić to co ulotne
Uciekającą duszę umarłego poety
Szukającą ujścia daleko stąd
Niczym myśli ukryte między słowami
Przecieka mi między palcami
Wyrywa się z mej piersi
Jakby nigdy nie należała do mnie
Obce myśli kłębią mi się w głowie
Próbują wydrzeć resztki tożsamości
Patrzę jak ulatuje w górę
Niczym dym o kolorach tęczy
Tracę bezpowrotnie umysł poety
Puste życie wkrada się nieubłaganie
Każde słowo traci sens
W życiu, które nie należy do mnie
Więc dziś żegnam świat
W którym byłam poetą
