DCLXVI
Wzbiły się triumfalnie
śpiewy Sonneillona
wśród stalowych gromów
Sturękiego monstrum
zadrżało czarne jądro
ziemi pod pyłem skrytej
upadły świątyni mury
rażone węży krzykiem
lśniące krwią kryształy
pokryły zgliszcza echem
[Sonneillon - upadły anioł nawołujący do nienawiści]
Xii
|