i zapisałam wszystko w kącikach ust

pamiętam niekończące się podróże sankami
prowadzone ojcowską dłonią zabierały mnie w nieznane
do twarzy mi było w czapeczce z pomponem

głośny śmiech straszył ptaki
odlatywały zrzucając na głowę śnieżne marzenia

dziś nie potrafię już gonić smaku krówek
smutne oczy pluszowego misia nie układają moich snów
a zakurzone sanki pilnują słoików z przetworami

Nechbet

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2006-02-04 09:13

Komentarz autora:

Strona glówna

< Nechbet >

wiersze >

Nechbet | 2006-02-04 12:00 |

przeciez ja nic nie mowie:)

hakaan | 2006-02-04 11:53 |

no cóz nie każdemu musi sie podobać

Nechbet | 2006-02-04 11:37 |

eeee tam :D tylko Ty tak uwazasz innym ten wers podobal sie najbardziej:) buzki slodkie:*

hakaan | 2006-02-04 11:33 |

Brzmi to jakby mucha siadła na zadku krowim :)

Nechbet | 2006-02-04 11:18 |

Krzysiu nie znasz sie;p hihih znawcy powiedzieli mi ze to moj najlepszy wiersz i ja tez tak uwazam:) dziekuje za opinie:) pozdrawiam slodko;) a ten wers co zaproponowales tršci banalem niestety i jest dla mnie nie do przyjecia:) moj jest przynajmniej oryginalny:)

hakaan | 2006-02-04 11:08 |

Te krówki to bym wyp.... z wiersza zastšpiłbym je czyms innym "dzi nie potrafię już gonić smaku tamtych lat"

Brak komentarzy