Słowo Wstępne cz.2

Na granicy życia wahając się skończyć . Piękno jest odwagą dążącą do potęgi . A potęgę ciężko osiągnąć. Sam z siebie dużo możesz oddać , lecz przeczucie mówi ci weź . Nie zostawiaj nic ludziom grzechu . Żeby zobaczyli co oznacza cierpienie . Wybacz im , pokaż miłość, radość , ale oni są kim są nie zlitują się nad tobą . A kiedy będziesz ich kochać zaatakują nie zostawiając nic . A wtedy pogrążysz się w rozpaczy . I będziesz srogo płakać . Użalając się nad swoją dobrotliwością . Przysięgając że już nikogo tak nie pokochasz , bo już nie będziesz umiał zaufać . Wyrobisz sobie zdanie na temat ludzi , będziesz mówić ''żmije , ciche , kąsące żmije '' aż w końcu nie wytrzymasz i skoczysz dalej tam , gdzie cie jeszcze nie było . I dopiero wtedy Cię zauważą , a raczej to co po tobie pozostało .

Szelinka