Osiemnaście wiosen za mną, nie zostałem Ewą Farną
Nie poczułem serca drugiego tchnienia
Czy to życie w skałe mnie zamienia?
Ból większy im dłużej żyję
Do swojego naszyjnika kolejne serce dodaje na szyję
Wcześniej w dłoniach je ogrzewam
Nim zgaśnie łze wylewam
Chce żeby poczuły to co ja bez słowa mego
To jak wejśc bez rąk na drzewo
W następnym życiu chce zostać mewą.
Źeby rozumieć, trzeba mieć 18 lat i więcej klęsk niż chwil radości i nie zaznać prawdziwej miłości. Miło wiedzieć, że nie tylko ja martwię się upływem czasu :)
Przykro i smutno mi się go czyta, już pierwszy wers odebrałam do siebie. Podobnie jak mroczna też się nieco identyfikuję z tym wierszem, jakiś zjazd niezrozumianych nastolatek na plath xD
