תפילה

przecież wiedziałeś od zawsze
w bezliku swej wiedzy
tę nędzę ust moich,
ubóstwo mych myśli.

na próbę przyszedłem,
do drzwi zapukałem,
odprawiłeś na szubienicę,
języków znanych mi ludzi.

wciąż sam tu stoję,
przy drzwiach tych ogromnych,
zamknąłeś, bym znowu,
sam zgubił drogę.

Inimene