AUTOKRYTYKA

Jestem matematyczką
naszpikowaną emocjami
co wygładzają ostrości trójkątów
i tworzą duszy aksamit.
Wyobraźnia z fantazją
dążą do nieskończoności
po drodze rozplątując
życia zawiłości.
Droga ta nigdy końca nie znajduje
po równoległych światach
wiecznie wędruje,
zbierając mimochodem
doświadczeń życiowych plony,
z których potem
ja wyplatam androny
i zapisuję je na stronie portalu,
proszę
nie miejcie o to do mnie żalu.

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2013-03-11 11:57

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2013-03-12 20:10 |

sztuka jest pisać i oceniać samego siebie

Ewa_Krzywa | 2013-03-11 17:31 |

świetny wiersz...i te trójkąty układające się w czteroboki...w nieskończoność z ciągle niedookreślonymi przestrzeniami...

Conte | 2013-03-11 13:01 |

W życiu matematycznym nie ma zagadek choć są niewiadome i nieskończoność:) pięknie jak zwykle

soella | 2013-03-11 13:01 |

świetny pomysł!jestem pod wrażeniem."emocje wygładzające ostrości trójkątów" wow.zdolna bestia:)

jaskolka | 2013-03-11 12:24 |

pięknie to ujęłaś,pozdrawiam

Junkie | 2013-03-11 12:07 |

Podoba mi się.. Wygodnie sie czyta, a żal? Nie ma o nim mowy! :)

Brak komentarzy