W nocnej zmowie burz

Spadam.

Kroplą deszczu,
obficie krągłą,
złowrogo zimną.
Po brudnych, sennych
rynnach.
W sam środek,
zmęczonych obojętnością ścian.

Spadam.

W rozmiękłej, nieubłagalnej,
ciszy,
wypłukiwanych ran.
Chłonąc, ciepłe szepty
cieni, tonących ospale.

W ciemności ...

Spadam!

Tuląc pochopnie szary, chłodny bruk.

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2013-03-14 00:02

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Magdis | 2013-03-16 14:37 |

Bolą mnie Twoje wiersze... tak bardzo je czuje...

Michal76 | 2013-03-14 13:01 |

Ciężko się od niego oderwać.

danio | 2013-03-14 10:01 |

Jest piękny cudny mogłabym go czytać bez końca!

ewita | 2013-03-14 09:08 |

ja i moja fantazja mówimy...pięknie napisałaś

soella | 2013-03-14 08:46 |

ciekawe metafory:)

Conte | 2013-03-14 07:09 |

Jakże piękna musi być ta łza , w ciemności odnaleźć to wszystko:)) piękny wiersz

Cairena | 2013-03-14 00:51 |

..zmęczonych obojętnością ścian..piękny wiersz.

Brak komentarzy