Złudzenie

nad brzegami zagęszczonych nicości

nie szumią wierzby

złowieszczo brzmi cisza

z resztek nadziei

skostniała nieczułość

wydmuchuje bańki zwątpienia

zakrzepły uczucia

w twarde strupy tchórzostwa

w źrenicach zaprószone wspomnienia

na które cieniem

wstyd głupi się kładzie

unieruchomione drętwotą

marzenia konają

w urojonych pozorach –

coś innego niż naprawdę było?

Adnotacje