Niezapominajka

Niezapominajką być, ach jak cudnie w cieniu się chować i w słońcu lśnić
jak bajkowo przypominać o wszystkim co dobre było,
co w ludzkim sercu tajemnice się kryło,
ale czasem nie warto przypominać- lepiej zapomnieć.
zakopać pod ziemią, zamknąć w butelce, byleby zapomnieć,
odrzucić te wspomnienia. Raz patrzysz jak wschodzi słońce, jak wokół ciebie śmieją się ludzie,
a w drugiej chwili patrzysz jak podcinają łodygę twojemu przyjacielowi.
Z dnia na dzień odchodzą, a my zapominamy. Zapominamy to co było w ludziach najlepsze!
Nagle po śmierci wyjawiają się wszystkie jego tajemnice i wady!
A przecież zarówno jak i za życia należy okazywać innym szacunek jak i po śmierci. Tym bardziej po śmierci, bo człowiek nie może się bronić.
Jestem po to, aby przypominać ludziom o dobrych rzeczach gdy przechodzą sobie łączką
i patrząc na moje niebieskie płatki wspominają to co najlepsze.


nicole_s

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2013-03-23 21:29
Komentarz autora: umieściłam to w kategorii ŻYCIE gdyż ten wiersz jest przenośnia opowiada o zyciu
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < nicole_s > < wiersze >
nicole_s | 2013-03-23 21:47 |
niestety bywa tak że wchłaniamy te wspomnienia które chcielibyśmy wysuszyć
zrozpaczona | 2013-03-23 21:39 |
... niezapominajką bym nie chciała, zbyt dużo wspomnień jak pisałaś, które ranią. Piękny wiersz
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się