XCU XLV - Tendencja

Kiedyś i tak
z ciemnych ziem się wyłoni
głęboko schowana mogiła

By w słońcu bladym
zakwitł monument
szeptem dokonanej masakry

Pewnego dnia
wszystkie na wierzch
wypłyną
roztrzaskane czaszki

I nerwowo ciśnięte
w niepamięć
gnaty

Bo
nawet w lesie
pozbawionym uszu
nadal rozlegnie się huk
padających
drzew

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2013-04-01 21:22

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Xii | 2013-04-20 18:25 |

I będzie się wyłaniać ich więcej. Wystarczy poczekać...czas wszystko wymyje.

Michal76 | 2013-04-05 10:40 |

Z tym wierszem wyłaniają się pierwsze kości smutnej prawdy.

Xii | 2013-04-03 12:46 |

Dziękuję bardzo!

Lethien | 2013-04-01 23:04 |

I po raz kolejny, czytając Ciebie nachodzą mnie refleksje, masz dar poruszania.

karolina | 2013-04-01 22:21 |

rozlegnie sięhuk nie tylko padających drzew ale i pamięci, b. dobry wiersz

Conte | 2013-04-01 21:42 |

z echem ...pięknie

Brak komentarzy