nocne czuwanie

tyl­ko ty
swym uśmie­chem potrafiłaś
zga­sić mo­je łzy
szeptem słów odganiałaś
nieme stwory ze snów

tylko ty

znikąd donikąd
ścieżką nocnych wędrowców
uciekam od serca szeptów
kroplą absyntu
gaszę mej duszy łkanie
z kolejnych wersów
tworzącej litanię

pierwszego promienia
na nocnym szukam wciąż niebie
by ona minęła
owa chwila bezsenna
zielonych oczu blasku szukania
w zimnej poświacie ulicznych latarni

tylko ty

Adamo70