z zastygniętych wspomnień w kroplach niegdyś pachnącej żywicy leżących w głębinach falującej pustki daleko poza burtą wiecznej chwili dziś morze nagle raz wzdychając słodko na brzegu odległej refleksji jak eksponat, delikatnie położyło . . . małego bursztynowego słonika
