Iskra

Od iskry wszystko się zaczęło
to ona nadzieje mi dała
na lepsze życie

rozgrzała moją duszę
do granic czerwoności
nie okazała mi jednak litości
spaliła cały mój świat
ostał się tylko róży kwiat
którego woni już nie poczuje
kolcem siÄ™ nie ukuje
nikomu go nie podaruje
już nic nie czuję
ogień gaśnie
a wraz z nim
resztka mego ja

może za sto lat
ktoÅ› na moim grobie
zostawi róży kwiat

pośród wody szumu
ptaków śpiewu
pochyli siÄ™ nade mnÄ…
i zapali skromny znicz

wszystko zaczęło się
od iskry
która rozświetla teraz
szklany dzban