Do celu

rytmiczny stukot pędzącego pociągu
przybliża mnie do przeznaczenia
zmieniające się za szybą krajobrazy
oznajmiają o umykającym czasie
w drodze podążania do celu
marzeń i fascynacji
zamykam oczy czując radość
dostrzegam obrazy dotąd niewidoczne
w sercu czuje ulgę i spokój
cierpliwie oczekując na kres podróży
w ciszy i skupieniu oczekuję
ustał rytm – postój

otwieram zniecierpliwiony oczy
dotarłem do wytyczonego celu
zadowolenie zmieszane z oczekiwaniem
mijam tłumy nieznanych ludzi
podążając w wyznaczonym kierunku
głos serca wskazuje dalszą drogę
czuję choć nie widzę
że to właśnie tam czekasz na mnie
droga się wydłuża wraz nią czas
pomimo trudu i przeciwności
podążam do przodu
moje oczy dostrzegły oczekiwany obraz
a serce przyśpieszyło rytm
upadam popychany w tłumie
lecz szybko się podnoszę gotowy
przyśpieszam krok
podążając w twoją stronę
aby …

31.10.2002.