Pożegnanie

Nieprzerwana cisza
chwila od rozstania

łez płynących zabrania
przed dziećmi wylania

czarny garnitur
w nim ból ukryty
z wspomnieniami

dogłębnie łapiąc
resztki siłami

wyjmując ochłapy
ludzkich wad czyny

czując na sobie
ciepły uścisk matczyny

oddając wolę w zaufane ręce
zapomniawszy o złożeniu kwiatu w podzięce.

Dziś choć czas minął
lecz wspomnienia zostały

obecnie stoję i patrze
niby duży a wciąż mały

uczę się nieustannie
także na błędach

wrogów mina dawno już błędna
choć zegar wskaże kto miał racje
kto chybił
kto miał szczęście z bagna wciągającego się wybił

nie zamierzam oceniać nikogo z osobna,
lecz przyjdzie czas,
że samemu ocenie się poddam...