Pory roku - życia upadek

Człowiek przemija jak pory roku
Najpierw rozkwita i tętni życiem
Jak jesienna pora zapada w półmroku
By zimą zapaść w sen po zmroku
Być może na wiosnę się obudzi
Być może - albo ta myśl nas łudzi
Bo kolej rzeczy życia naszego
Przez Stworzyciela stworzonego
Jest żyć i umierać gdy czas nadejdzie
Bo czy to wojna czy choroba
Śmierć w każdą porę roku nas-
Do Ziemi pochowa

Adrian_Filip_Chodkiewicz