Gdyby ktoś obdarzył cię
Czymś niezwykłym
Czułbyś się wyjątkowo
Fantastycznie podniośle
Bo rzadko się to zdarza
Dziś
Monotonną szarzyźnianą sieczką
Nie nakarmimy siebie, ani innych
Pomóżmy uczuciom
Same z więzów mowy się nie wydostaną
A gdy już pociąg odjedzie
Próżno czekać kolejnego
Na tej samej stacji
