(A choćby) Czerwona Ławka

poczuć na nowo
surowość skały
wilgoć opadłej mgły
chłód cienia chmur
które swe brzuchy drą
o ostre krawędzie szczytów

przytulić twarz
z dala od wszystkich
i od wszystkiego
im bliżej nieba tym lepiej

stęskniony jedynej prawdziwej powagi
majestat nad majestaty
dzieło godne stworzenia

jedyne miejsce
gdzie samotność nie boli
i nic nie doskwiera
choć wszystko przytłacza
lecz nie tratuje

Adnotacje