Żreć błoto

Wciąż szybciej – za wolno, za krótko, za późno
Wciąż walczę – bez sensu, na marne, na próżno
Przyspieszam – dogania, wyprzedza, wyśmiewa
Uderzam – oddaje, i leżę… i gleba…

Raz jeszcze – próbuję, moc czuję, wybiegam
I pędzę – tak myślę, upadam, ulegam
Żreć błoto – mój żywot, początek i koniec
Uciekaj zły świecie – dziś cię nie dogonię.

Nadzieję odrzucam, w głowie zaświtało:
Wczoraj – za późno, a wszystko – za mało

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2013-07-31 18:32

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

jzart59 | 2014-11-10 18:52 |

Znakomita karykatura wyścigu szczurów. Z tak dynamicznym i plastycznym wierszem jeszcze nie spotkałem się. BRAWO :)

roman | 2013-07-31 21:19 |

taka bezsensowna gonitwa, jak życie

Xii | 2013-07-31 20:48 |

Dynamiczna i wierna treści forma, każde słowo spada jak kolejny cios prosto w twarz! Dobry wiersz, silny.

Soulkiller | 2013-07-31 20:27 |

Dokładnie, nawet czyta się go tak machinalnie szybko. Gratulacje za oddanie tempa w utworze.

MadameRed | 2013-07-31 19:15 |

Ujął mnie twój wiersz. Jest taki.. Prawdziwy. Czuć w nim bieg codzienności

Brak komentarzy