Słowa tak często ranią.

Słowa tak często ranią
te pospieszne i w zadyszce umysłu
gdy człowiek stoi zabłąkany
w labiryncie własnych myśli

ciemność rozsądek zakrywa
kajdany z języka zsunięte
jad wydostaje się z ust
delikatnie skropionych czerwienią

świat głośno płacze
żałość w sercu narasta
człowiek człowiekowi katem
nierozumnym diabłem w koronie.

- M.J.

szogunka