'' W mocy słońca''

Ze słońcem zbratać się chcę
potargować chwilkę.
Choć snem jesieni urokliwej
odurzone spieszy się, by w
oddali marzyć...w piaski plaży
zanurzyć się gdzieś chciwiej.

Obiecam serce gorące mieć.
Zdjąć już dziś ,jutrzejsze bure
smutki - myślom zakaz namaluję.
By wyśniły krople porannej rosy
czyste,jedynie nadzieją karmiące.
Niech radością dokoła żonglują.

Podlewać muszę to ziarenko ,by
w duszy kiełkować nie przestało...
Podmuchem ciepła oślepię!
Mocą słońca ,ocierając pot z czoła
wybiję to marudne,co przyświeca
kolejnym uczynkom...wahanie.

W środek siebie rozrzucę płomienie.
Źrenice zaskoczę tą magią ,co
mądrością w duszy me błędy
rozgrzeszy
-dźwiękiem
-śmiechem
-płaczem
-w przestworza rozkołysaniem.
Tak czułością napełniona runę na
świata swego fundament!